پوریا آذربایجانی در گفت‌وگو با فارس: نوار زرد صحنه اضافه ندارد/ خودم را در ساخت سریال پلیسی محک زدم/ ماجرای پلیس شدن امیر آقایی
تاریخ انتشار: ۸ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۳۰۵۲۱
خبرگزاری فارس-گروه رادیو و تلویزیون: به طور معمول زمانی که حرفی از سریال های پلیسی می‌شود اغلب مخاطبان تعدادی محدود از سریال های پلیسی را به خاطر دارند چراکه تولید و موفقیت یک اثر پلیسی آنهم در مدیوم تلویزیون با مشکلاتی روبرو است که شاید هر کارگردانی تن به این ندهد. این شب ها سریالی به نام «نوار زرد» از شبکه دو سیما پخش می‌شود که کارگردانی آن را پوریا آذربایجانی بر عهده دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
** شما تا به حال نه تجربه سریال داشتید و نه اینکه در ژانر پلیسی اثری را ساخته بودید. چطور شد که از فیلمسازی به سمت سریال سازی آمدید؟
- به هر حال دوست داشتم تا تجربه سریال سازی را هم داشته باشم به این خاطر که در سریال سازی شما با مخاطب عجیبی روبرو می شوید که در سینما این تعداد مخاطبان کمتر هستند. محمدرضا شفیعی تهیه کننده متن «نوار زرد» را به صورت کامل به من داد تا مطالعه کنم. متن دوست داشتنی بود و از قبل هم دوست داشتم با شفیعی کار کنم و نتیجه این شد که همکاری ما با هم شکل گرفت. یعنی از قبل برنامه ریزی خاصی نداشتیم و صرفا علاقه ای بود که تبدیل به یک اتفاق شد. همچنین زمانی که کارگردانی را پذیرفتم، در صحبت‌هایم با نویسنده بخش‌هایی از متن تغییر کرد.
** کارگردانی سریال پلیسی برایتان دشوار نبود؟
- می تواند سخت باشد. به هر حال ساخت سریال های پلیسی و یا سریال هایی به این سبک که سفارش ارگانی باشد سختی هایی را نیز به همراه دارد که شما باید یک جاهایی حواستان به سازمان سفارش دهنده باشد، اما خداراشکر تهیه کننده بین ما و سازمان تعاملی به وجود آورد که این سختی ها برطرف شد.
** وقتی «نوار زرد» به شما پیشنهاد شد بیشتر چه گزینه ای برایتان اهمیت داشت؟
- دو ماجرا بود. یکی متن خوب که این متن خوب می توانست در هر ژانری باشد و باید بگویم به صرف اینکه سریال پلیسی است من کارگردانی آن را قبول نکردم! وقتی متن را خواندم به این نتیجه رسیدم که متنی است که می تواند مخاطب را جذب کرده و من هم می توانم فضای موجود را درآورم. از طرفی هم دوست داشتم زمانیکه می خواهم در تلویزیون کار کنم با شفیعی که تهیه کننده خوبی است کار کنم. ضمن اینکه چالشی برای خودم هم بود که ببینم در قصه های پلیسی چند چند هستم.
** با توجه به اینکه سریال سفارشی است، شما در ساخت دچار محدودیت نشدید؟
- نیروی انتظامی و یا هر جای دیگری که کاری را سفارش داده باشند، نظر می‌دهند اما همانطور که گفتم جذابیت این سریال در برقراری تعامل بین سازندگان و نیروی انتظامی بود. بعد از اینکه با یکدیگر صحبت کردیم هر دو در سکانس و پلان ها به یک جمع بندی رسیدیم. برخی سکانس ها با نظر نیروی انتظامی تصویربرداری شده اند، بعضی را ممکن است من به شخصه دوست نداشته باشم، اما با تمامی این تفاسیر معتقدم «نوار زرد» در دید مخاطب خیلی سفارشی به نظر نمی‌آید. از طرفی اینطور هم نمی توان گفت که بیشتر بر اساس سلیقه من ساخته شده و اگر هم قرار بود تبلیغی برای نیروی انتظامی شود، در زیر متن‌ها اتفاق افتاد تا لایه های رویی.
** آنچه که از قبل در ذهن داشتید با آنچه که الان از تلویزیون پخش می‌شود همخوانی دارد و از این نتیجه راضی هستید؟
- قطعا مورد رضایتم هست، اما همیشه آنچه در ذهن کارگردان وجود دارد با آنچه که ساخته می‌شود قطعا فرق دارد. اتفاق‌های بسیاری حین تولید می افتد. سفارش دهنده و نبود امکانات از این دسته هستند اما در مجموع از نتیجه کار راضی هستم.
** در پروسه تولید مشکلی نداشتید؟
- در تولید همیشه مشکل بوجود می آید و این اولین و آخرین بار هم نیست. یعنی در ساخت هر اثر سینمای و سریال مشکلاتی وجود دارد که معمولا خیلی از آنها ناشی از تصور قبل از تولید است که فکر می کنید اتفاقی باید به شکلی که در ذهنتان است رقم بخورد، اما به دلیل مشکلاتی که حین تولید بوجود می‌آید این اتفاق طور دیگری رقم می‌خورد. ما هم خالی از مشکل نبودیم اما معتقدم جذابیت کار کردن در همین است که بتوانید این مشکلات را حل کرده و از آنها بگذرید. اما چیزی نبوده که باعث شود من کلا دلم نخواهد ادامه دهم و کار کنم و الان که پخش می شود دوستش نداشته باشم و به عنوان اولین تجربه سریال سازی راضی هستم.
** به این اشاره کردید که تعداد مخاطبان سریال‌های تلویزیونی برایم جذابیت داشت، تا الان توانستید مخاطب خوبی را بدست آورید؟
- بله، البته من تحقیق میدانی ویژه ای انجام ندادم اما از دور و اطراف می شنوم که مردم «نوار زرد» را دنبال می کنند و در این شب ها پربیننده ترین سریال تلویزیون است.
** بخشی دیگر از این ماجرا به ژانر پلیسی این سریال برمی‌گردد.
- بله، اما سریال های دیگری هم بوده که در همین ژانر تولید شده و نتوانسته رضایت مخاطب را جلب کند و فقط دو قسمت مخاطب داشته است.
** قصه نوار زرد چقدر برای خودتان جذابیت داشت؟
- جذابیت هر چیزی در مدیا محصول یک عامل نیست. یعنی من نمی توانم بگویم کارگردانی عجیبی کردم و یا متنی عجیب و غریب داشتیم و یا اینکه امیر آقایی خیلی جذاب است. مجموعه همه اینها در کنار هم نتیجه نسبتا خوبی داده است. به هر حال در متن جذابیت وجود داشته است و من هم سعی کردم در اجرا خیلی تلویزیونی ماجرا برگزار نشود و مثل استانداردهای تلویزیون نباشد که هزار جور پلان می گیرند که مونتور بتواند فقط با چهار زاویه دوربین ریتمی ایجاد کند و مخاطب اصلا متوجه نشود که به چه دلیل باید یکسری پلان های اضافی ببیند! از این قبیل پلان ها در تلویزیون و ساخت سریال ها خیلی دیده می شود. علاوه بر این تمامی بازیگرها به خوبی کار خود را انجام داده اند.
** انتخاب امیر آقایی پیشنهاد خودتان بود؟
- از همان ابتدا دوست داشتم پلیسی که می خواهد در نوار زرد بازی کند، کمتر در این مدت در تلویزیون دیده شده باشد و دوست نداشتم به سمت بازیگرانی بروم که در اغلب شبکه های تلویزیونی هستند. در عین حال همان زمان به دنبال فردی بودیم که در بازی‌های پیشین خود ویژگی هایی مثل جذابیت، داشتن صورتی قوی، بازی خوب و حسی را داشته باشد. همه اینها انتخاب هایم را محدود و محدودتر می کرد. یکی از گزینه هایی که به او فکر می کردم امیر آقایی بود اما نمی دانستم مشغول کار دیگری هست یا نه. امیر آقایی مدت زیادی بود که در تلویزیون حضور نداشت. او بازیگر خوب و جذابی است. با او صحبت کردم و بعد از مطالعه فیلم نامه او هم از متن خوشش آمد و از قبل هم با هم آشنایی داشتیم. همین شد که آقایی کاراکتر اصلی نوار زرد را پذیرفت. از این انتخاب راضی بودم و همکاری بسیار جذابی بود.
** در برخی نقدها درباره بازی امیر آقایی در این سریال حرف هایی زده بودند و به این اشاره کردند که بازی او تصنعی است.
-من هم خواندم، اما این نقد خیلی درست نیست. وقتی شما منحنی سینوسی را برای بازی او در این سریال در نظر می گیرید که بخشی از آن رفتار او در اداره و پرونده هایش است و بخشی دیگر رفتارش با پدرش و بخشی دیگر رفتارش با عشقش است، آنقدر منحنی درستی در آن رعایت شده و حس و حال ها به درستی در هم آمیخته شده که فکر می کنم مهندسی در آن وجود ندارد و بیشتر ماجرای حسی درستی اتفاق افتاده است و هر فردی هم می تواند نظری داشته باشد. مثل این است که من از بازی یک بازیگر خوشم نیاید و هیئت داوران دقیقا به او سیمرغ دهند. به هر حال در نظرها تفاوت وجود دارد. قطعا افرادی هم هستند که شاید کلیت سریال و یا بازی آقایی را دوست ندارند، اما ما بیشتر بازخوردهای مثبت از مردم دریافت کردیم.
** قصه هایی که در این سریال دیده می‌شوند، همگی بر اساس واقعیت هستند؟
- بیشتر آنها برگرفته از پرونده‌های واقعی هستند که کریم لک زاده (نویسنده) بر اساس تحقیق‌هایی که در این مدت انجام داده آنها را به نگارش درآورده است. اما ممکن است در جزئیات تغییراتی داشته باشند.
** بعد از ساخت این سریال باز هم برای تلویزیون سریال می‌سازید؟
- فعلا درگیر فیلم سینمایی «جشن دلتنگی» هستم و بعید است که بخواهم سریال بسازم، اما درباره اینکه باز هم بخواهم سریال بسازم فعلا چیزی نمی توانم بگویم.
سریال «نوار زرد» به نویسندگی کریم لک زاده،کارگردانی پوریا آذربایجانی و تهیه کنندگی محمدرضا شفیعی هر شب از شبکه دو سیما پخش می شود.
انتهای پیام/
منبع: فارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۳۰۵۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برای 20 سالگی درگذشت گل آقا
به گزارش صدای ایران از ایسنا، روزنامه خراسان به مناسبت ۱۱ اردیبهشت سالروز درگذشت زنده‌یاد کیومرث صابری فومنی ضمن بازخوانی جریان سازی‌های کم نظیر او، با محمد حسن یادگاری، سازنده مستند «روزگارگل آقایی» گفتگویی کرده که در ادامه می‌خوانید: دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰، مخاطبان «گل‌آقا» هفته به هفته برای خریدن شماره جدید هفته‌نامه انتظار می‌کشیدند؛ یک انتظار شیرین و شاد برای خواندنِ طنز‌هایی که به مسائل و مشکلات جامعه کنایه می‌زد و برای دقایقی آنها را می‌خنداند.
امروز، ۱۱ اردیبهشت‌ماه، بیستمین سالروز درگذشت زنده‌یاد کیومرث صابری فومنی، همان «گل‌آقا»ی آشناست؛ مردی که تأثیری انکارنشدنی بر جریان طنز و طنزپردازی پس از انقلاب داشت.
«گل‌آقا» در سال‌هایی که تصویرسازی و کاریکاتور خیلی رواج نداشت، در هر شماره کاریکاتور یکی از مسئولان را روی جلد می‌برد. این یک نوع خط‌شکنی بود که بعد‌ها دیگر نشریات هم در همین مسیر حرکت کردند. «گل‌آقا» با شناختی که از جامعه داشت بدون اینکه حریم‌شکنی کند، در چهارچوب حرکت و نقد می‌کرد. از این رو مخاطبان این نشریه طیف گسترده‌ای داشتند و محتوای آن مطالب عام‌پسند و نخبه‌پسند را دربر می‌گرفت. «گل‌آقا» در شناسایی نیرو‌های جوان هم نقش زیادی داشت. این نیرو‌ها بعد‌ها وارد فضای رسمی طنز و رسانه شدند.
آخرین شماره هفته‌نامه گل‌آقا» در دوازدهمین سال انتشارش در دوم آبان ۱۳۸۱ منتشر شد. زنده‌یاد صابری فومنی در سال ۱۳۷۰ پس از انتشار اولین شماره‌های هفته‌نامه «گل‌آقا»، تعدادی از آنها را برای رهبر انقلاب فرستاد تا نظر ایشان را که زمانی با یکدیگر همکار بودند، جویا شود. رهبر انقلاب هم در پیامی به تاریخ ۲۷ تیر ماه ۱۳۷۰ برای گل‌آقا نوشتند: «ادعا نمی‌کنم که کار شما کامل و بی‌عیب است؛ اما با ملاحظه اجمالی شماره‌های «گل‌آقا»، امید هرچه بهتر شدن و کامل‌تر شدن آن را دارم.
طنز صادق و دلسوزانه باید همه نقاط معیوب، به‌خصوص آنها را که کمتر به چشم می‌آیند و آنها که بیشتر به علم و اطلاع همگان از آن نیاز هست، هنرمندانه ببیند و بنمایاند. امروز جامعه و نظام انقلابی ما با دشمنانی روبه‌روست که همه ابزار‌های محسوس و نامحسوس را برای ضربه زدن و جریحه‌دار کردن مردم و نظام و انقلاب به کار می‌برند. برای آگاه کردن ذهن مردم از خدعه دشمن، چه وسیله‌ای از طنز هنرمندانه و شیرین و زیرکانه، بهتر و کاری‌تر؟ ان‌شاءالله شما و همکارانتان موفق باشید».
اردیبهشت ماه دو سال پیش مستندی از شبکه مستند سیما به نام «روزگار گل‌آقایی» ساخته محمدحسن یادگاری پخش شد؛ مستندی که پس از آن چندبار دیگر هم بازپخش شد. «روزگار گل‌آقایی» پرتره‌ای از یک شخصیت محبوب و تأثیرگذار است که مردم هنوز هم طنز‌ها و کاریکاتور‌های خاطره‌انگیز نشریه‌اش را به یاد دارند.
در ادامه گفت‌وگوی ما را با محمدحسن یادگاری، کارگردان این مستند می‌خوانید.
لطفا درباره این که چه اتفاقی باعث شد به سراغ ساخت مستند «گل‌آقایی» بروید توضیح دهید؟در دوران کودکی مخاطب پر و پاقرص «بچه‌ها گل‌آقا» بودم و همین موضوع باعث شد به سراغ ساخت این مستند بروم. یکی دونفر از استادان من در حوزه ارتباطات که با مرحوم صابری آشنایی داشتند، به من کمک کردند تا با گروهی از کاریکاتوریست‌ها و نویسنده‌های قدیمی طنز ارتباط پیدا کنیم. بعد از آن با آقای ناصر فیض دراین باره مشورت کردم و ایشان که شبکه همکاران «گل‌آقا» را می‌شناختند و با استاد صابری مراوده داشتند، به ما کمک کردند. به‌تدریج با تعداد زیادی از دوستان و همکاران ایشان آشنا شدیم و حمایتی که افراد از ما می‌کردند، باعث می‌شد نفرات بعدی هم به جمع ما اضافه شوند. در نهایت با حدود ۲۵نفر از یاران «گل‌آقا» گفتگو کردیم که نامشان هم در فیلم هست.
در خلال گفتگو‌ها و دیدارهایتان با این افراد، نکته‌ای بود که شما را تحت تأثیر قرار بدهد؟درزمان ساخت این مستند و با شنیدن گفتگو‌ها لحظه به لحظه بیشتر شیفته شخصیت آقای صابری فومنی شدم. استاد صابری دانش و تجربه زیادی داشتند و توانایی تعامل با همه جناح‌ها و سلیقه‌ها را داشتند؛ چیزی که امروز کم داریم؛ یعنی افراد بابینشی که بتوانند با چنین دید وسیعی با همه در ارتباط باشند و همه را به تعامل وادار کنند، این شخصیت‌ها خیلی کم هستند. این ویژگی آقای صابری بود و ما سعی کردیم در مستند هم این ویژگی را برجسته کنیم. از آن طرف وقتی فیلم پخش شد همه جناح‌ها و گروه‌های سیاسی به آن واکنش مثبت نشان دادند و این برای ما اتقاق خوبی بود.
جالب‌ترین بازخورد چه بود؟
روز اکران فیلم، هم هادی حیدری، کاریکاتوریست اصلاح‌طلب آمده بود و هم دکتر حدادعادل. هر دو هم راضی از سالن بیرون آمدند.
پژوهش فیلم حدود دو سه ماه و فیلمبرداری و تدوین هم تقریباً ۵، ۶ماه زمان برد؛ یعنی یک فرآیند ۸، ۹ماهه شد. ما ساخت مستند را در سال ۱۳۹۹ شروع کردیم که سال ۱۴۰۰ به پایان رسید و اردیبهشت ۱۴۰۱ به پخش رسید.
جاده کندوان یک طرفه شد